Cadeautjes die te gebruiken zijn, doen het altijd wel goed. Al is het wel de vraag of ze ècht gebruikt worden. Laat ik daar maar vanuit gaan. Deze envelop hoefde maar even gebruikt te worden. Toen GV en HE hun 65ste verjaardag vierden, kregen ze van Hilde, Bram, Joke, Bert, Piet en mijzelf uit Limburg een financieel cadeau. Een gewone envelop vond ik te gewoontjes. Dus maakte ik er een mooie geborduurde voor. Wat geef je een schoolgaande neef die van "gothic" houdt? Dit etui met het F-woord, schedels en een bloedend konijntje viel erg in de smaak (gelukkig ;-)). Inmiddels heeft hij een baan en is "gothic" niet meer zo actueel. Voortaan zal het etui alleen nog een herinnering aan zijn gekke tante Sas zijn. Mijn jongste broer David houdt van strips en is een groot fan van Guust Flater. Om zijn collectie goed op te kunnen bergen, heb ik een canvas hoes gemaakt voor een doodgewone grijze ordner. Daarop naaide ik een geborduurde Guust met zijn onafscheidelijke huisdieren. Op de rug staat (in het juiste lettertype) "Guust". Dit patroon heb ik zelf gemaakt met geblokt overtrekpapier. Schoonzus Irene houdt van Art Deco en Art Nouveau. Toen ik dus een mooi Art Deco ontwerp van Sticken und Staunen kon kopen, wist ik direct dat ik er iets mee zou doen voor haar. Het papierenzakdoekjesetui was een uitdaging om te ontwerpen en om in elkaar te zetten. Wel heel leuk om te doen. Eén keer per jaar ga ik op pad met drie schoolvriendinnen. En dan neem ik altijd een cadeautje mee voor Anke, Iris en Katinka. In 2009 heb ik eenvoudige glazen potjes bekleed met een geborduurd manchetje. De namen in hetzelfde lettertype, maar de randjes verschillend. Twee mappen voor twee bijzondere vrouwen. Moeke's prentenboek is een grijze ordner met een hoes van rood-wit-gestreepte stof. Alleen het etiket is geborduurd. Mijn moeder bewaarde er de kindertekeningen in, die zij van buur- en kleinkinderen kreeg. Met Maria heb ik veel plezier, omdat ze gezellig komt borduren en me af en toe nieuwe origami-vouwsels leert. Toen ze jarig was, wilde ik een kaart borduren. Maar het witte veldboeket op linnen werd gewoon te groot voor een kaart. Ik heb er met witte vilt, klosjesstof en roze lintjes een naaldenmapje van gemaakt. Eind februari 2005 is schoonzus Noris teruggegaan naar haar vaderland Curaçao. Als afscheidscadeau heb ik voor haar een kussen gemaakt. De Chinese tekens komen uit het onvolprezen boek "Le livre des lettres d'ici et d'ailleurs" van Valérie Lejeune. Chinees omdat Noris gediplomeerd acupuncturiste is, Papiamento omdat ze Curaçaose is en Nederlands omdat ze dat ook is. Het kussen heeft een achterkant van een aaibare flanel en meet 40 x 40 cm2. De rand is afgewerkt met wit satijnen koordband. De woorden zijn: vreugde, vriendschap, voorspoed, rijkdom, en in het midden het belangrijkste in het leven: gezondheid. Mijn vader was al erg ziek toen ik voor vaderdag dit kussen maakte. Hij heeft er jammergenoeg niet lang gebruik van kunnen maken. Mijn moeder heeft het daarna nog 13 jaar gekoesterd. Nu is het weer terug bij mij. Je kunt je voorstellen, dat het voor mij een speciaal kussen is. De vis is een snapper en het patroon komt van een borduurpatroon met meerdere vissen uit Ariadne borduren van 1987. Ik heb in een handwerkwinkel eerst de voorgeschreven DMC-kleurtjes gepakt en ben daarmee de corresponderende kleuren in borduurwol gaan uitzoeken. Aardig gelukt vind je niet? De achterkant en de rand zijn van ribcord (corduroy, "ribbeltjesstof") gemaakt, een in die tijd populaire stof voor broeken en jasjes. Ik wilde het kussen "stoer" uit laten zien voor mijn vader. Schoonzus Irma houdt van poezen en van runen. Daarom heb ik voor haar deze badhanddoekrand geborduurd. Ik heb wel vaker badhanddoekranden geborduurd. Bijvoorbeeld voor David (met "ha pap zegt fik") en voor Mijke (met visjes). Maar verdorie helemaal vergeten te fotograferen. De overlevingskans met borstkanker is best wel hoog. Maar ook de kans om het te krijgen: 1 op de 8 vrouwen. Inmiddels zijn er 4 vrouwen in mijn omgeving die het hebben overleefd. Vorig jaar borduurde ik "houd moed" met pink ribbons voor één van hen als steuntje in de rug in de lange periode van chemo en bestraling.