Het is gevaarlijk om een cadeautje te borduren, dat aan de muur gehangen moet worden. Het geeft de ontvangers een dilemma, als ze het niet mooi vinden. Wat doe je dan? Niet ophangen? Op een achteraf plekje hangen? Zeggen dat je het op de slaapkamer hebt gehangen? Toch heb ik het zo nu en dan aangedurfd. Zoals met de haan en de onmogelijke driehoek voor oude Bram. Toen hij nog solo woonde, had hij een huiskamer waar alles paste. Deze borduursels hebben er dan ook altijd zichtbaar gehangen. De driehoek is één van mijn zeldzame borduursels zonder kruissteekjes. Van deze twee weet ik ook, dat ze worden gewaardeerd. "A house is made of bricks, a home is made of love" hangt in het halletje van jonge Bram en zijn vrouw Hilde. Gegeven bij de zoveelste verhuizing. Het is een patroon met veel verschillende steekjes uit een oude Ariadne. "Ga nooit heen zonder te groeten..." is een gedicht, dat ik op verzoek van Hilde heb geborduurd. Wil je de hele tekst lezen, klik dan op de foto voor een vergroting. Tante Else werd 80. Groot feest. Dus werd er een borduurtje gemaakt. Zij is Duitstalig, dus "Dem glückligen schlägt keine Stunde" was een mooie spreuk voor haar. Schoonmoeder Lot zat vol spreuken. "Les amis de mes amis sont mes amis" was één van haar lijfspreuken. Haar huis stond altijd open voor familie en vrienden, zelfs als die hun vrienden meenamen. Want "De vrienden van mijn vrienden zijn mijn vrienden." Schoonzus Noris is op Curaçao geboren. Voor haar heb ik daarom het eiland geborduurd. De zee heb ik geverfd. Het was een Sinterklaas-cadeautje. Ooit had mijn broer Pros twee parkietjes. Toen ik het patroon tegenkwam van deze twee goedgelijkende parkietjes, kon ik niet nalaten ze voor hem te borduren. De echte zijn allang van hun stokje gevallen, maar de geborduurde blijven mooi zitten. Het vliegtuig heb ik lang geleden voor mijn broer David gemaakt. Het uitzonderlijke hiervan is, dat ook de achtergrond helemaal geborduurd is. Ik heb het LATEN inlijsten. De Winston appel voor Peter en Magda, de twee Kokopelli's als beschermers voor het gezin van Pauline en het gedicht van de rouwkaart van de moeder van Boukje, Het zijn allemaal verjaardagscadeautjes voor lieve vrienden. Op de Hogeschool Zuyd had ik veel lieve collega's. Zoals Ghislaine en Rita, die samen het bureautje Hora Est bemensten voor de internationale contacten. Toe ze verhuisden naar een ander gebouw, heb ik "Oost west, hora est" geborduurd. Inmiddels is Hora Est opgeheven. Waar zou het borduurtje zijn gebleven? Jan is een van de heren die mij de kans gunden in 2000 (ik was 45 jaar oud!) om te komen werken op de Hogeschool. Inmiddels is hij met pesioen en heeft in 2012 eindelijk zijn welverdiende doktorstitel ontvangen. Jan vindt mijn borduurwerk nog mooier dan de officiële akte, heeft hij mij toevertrouwd. We werden uitgenodigd voor het jubileumfeest van het Chinees restaurant, waar we regelmatig gaan eten. Ik heb geprobeerd om iets Chinees te maken met gelukssymbolen. Waar zouden meneer en mevrouw Ming dit hebben opgehangen? Kapsalon M'sus en m'so heet inmiddels SyRa Sense. Dit lapje vertelt in een heleboel symbolen over het leven van Siffie, de eigenaresse van de kapsalon. Het staat nog steeds in haar zaak als herinnering aan wat was.